Cervicale osteochondrose, of spondylose, treedt op als gevolg van veranderingen in de vorm en structuur van de wervels. Ondanks het feit dat het cervicale gebied kort genoeg is ten opzichte van de totale lengte van de wervelkolom, is het misschien wel het belangrijkste deel van de wervelkolom. Elk paar aangrenzende wervels vormt de tussenwervelgaten waardoor de zenuwwortels naar elke spier en orgaan van de bovenste helft van het lichaam gaan. Door andere gaten - in de laterale processen van deze wervels - zorgen vitale vaten ervoor dat de bloedtoevoer naar de hersenen.
De oorzaken van osteochondrose van de cervicale wervelkolom
De oorzaken van osteochondrose zijn:
- letsel,
- "Sedentair" werk bij de monitor onder het oogniveau,
- Fysieke arbeid geassocieerd met de overdracht van gewichten,
- Blijf op de lange termijn rijden op een auto,
- Werk "op de telefoon" zonder het gebruik van afstandsapparaten (in dit geval drukt de operator op de telefoon op de oorschouder)
- Constitutionele kenmerken (kromme, aangeboren veranderingen in de cervicale wervels, korte nek)
Vorming van pathologische wervelveranderingen
Met osteochondrose beginnen zich kleine punten te vormen aan de randen van de wervellichamen, die de structuren in de buurt kunnen verwonden. Meestal gebeurt dit in reactie op een overtollige belasting op het cervicale compartiment, en niet alleen is het resultaat van de "veroudering" van de tussenwervelgewrichten (herinner eraan dat het werd gebruikt om als degeneratieve osteochondrose te worden beschouwd, vervolgens een natuurlijke "leeftijdgerelateerde" ziekte, zoals osteoarthrose). Naarmate de ziekte zich ontwikkelt, treden de sluitplaten van de wervels en een afname van de hoogte van de tussenwervelschijven op. Deze schijven zijn normaal spelen de rol van de schokdemper tussen de wervels en voorkomen onder andere schade aan de wervelkolomwortels. Met progressieve osteochondrose treedt een uitstekende (hernia) van de jaskern van de intervertebrale schijf op, waarop er tijdens de ziekte meer en meer druk is en tegelijkertijd de ligamenten van alle kanten verzwakt. Deze hernia is ook in staat om spinale structuren te persen en neurologische manifestaties van de ziekte te veroorzaken.
Wat zijn de symptomen van cervicale osteochondrose?
Osteochondrose van de cervicale wervelkolom met pijnsyndroom
Elke pijn in de nek dwingt de pathologie van de cervicale wervelkolom. In termen van groei is de intensiteit van het pijnsyndroom verdeeld in 4 fasen, de eerste patiënt voelt gevoelloosheid, tintelend, een gevoel van "strakheid" in het gebied van een bepaalde spiergroep, in de vierde fase - de meest ernstige - de pijn is zo intens dat ze leiden tot de immobiliteit van de patiënt en het verlies van prestaties.
Naast het pijnsyndroom in het cervicale en occipitale gebied, merkt de patiënt "gereflecteerde" (stralende) pijn in het bovenste ledemaat, de onderdanige zijgebieden van de borst op.
Osteochondrose van de cervicale wervelkolom met radiculair syndroom
Ze praten over betrokkenheid bij het proces van zenuwwortels wanneer pijn, gevoelloosheid en tintelingen zich verspreiden naar de onderkaak, de bovenrug, onderarm en vingers. Tegelijkertijd vestigt de patiënt de aandacht op het feit dat hij zijn hand "leek te verlaten", sliep hij ongemakkelijk. De stijfheid van de ochtend in de gewrichten van de vingers, die niet meer dan 10-15 minuten duren, wordt opgemerkt. Met de ontwikkeling van radiculaire syndromen kan tijdens onderzoek een afname van de spierkracht van de bovenste ledematen worden opgemerkt.
Osteochondrose van de cervicale wervelkolom met het "wervelkastersyndroom"
Over de betrokkenheid bij het proces van bloedvaten (die ze knijpen met herniale uitsteeksel of osteofyt), zeggen ze dat wanneer de patiënt klaagt over frequente aanvallen van hoofdpijn, vooral na een lang verblijf in een bepaalde positie, wanneer hij uit zijn hoofd wordt gegooid (bijvoorbeeld bij het zwemmen met een koperen), als het geluid in de oren en disheid zich zorgen maakt. Deze klinische situatie wordt goed gedetecteerd met behulp van echografie (met het "Doppler Mapping Regime"). Met echografie, de inquisitie van de wervelslagaders, wordt het vernauwing van hun lumen bepaald. In dit geval kunnen we het hebben over een operatie, omdat een uitgesproken verandering in de bloedstroom in de wervelslagaders een risicofactor is voor de ontwikkeling van een beroerte.
Osteochondrose van de cervicale wervelkolom met "cardiaal (hart) syndroom"
Dit syndroom dwingt de patiënt om de cardioloog voornamelijk contact op te nemen, omdat de belangrijkste klachten betrekking hebben op de pijn in de linkerhelft van de borst, het subscapulaire gebied, dat verzwakt of intensiveren wanneer de fysieke activiteit wordt uitgevoerd of de lichaamspositie. Na de uitsluiting van myocardinfarct en andere hartziekten, valt de patiënt onder de observatie en behandeling van een neuroloog en orthopedist.
Diagnostiek
Om de diagnose te verduidelijken, worden vier methoden gebruikt: radiografie, echografie, computertomografie en magnetische resonantiebeeldvorming.
De meest betaalbare methode is nog steeds de radiografie van de cervicale wervelkolom, de meest informatieve is radiografie in de laterale projectie ("zijaanzicht"). Deze methode maakt het mogelijk om in de eerste benadering de aanwezigheid van letsel, bruto structurele veranderingen in de wervels vast te stellen.
Ultrasistisch onderzoek (echografie) wordt uitgevoerd om de toestand van de wervelslagaders te verduidelijken. Met behulp van deze methode ontdekken ze of de bloedstroom wordt verstoord, en zo ja, in welke mate en wat voor soort obstakels zijn ontstaan en waar ze gelokaliseerd zijn.
Computertomografie (CT). Hiermee kunt u nauwkeuriger de toestand van botstructuren, de mate van botdichtheid, nauwkeurig beoordelen, u kunt kleinere osteofyten (botuitgroei) zien dan mogelijk met X -Ray.
Magnetische resonantie -beeldvorming (MRI). Dit type onderzoek is onmisbaar voor vermoedelijke hernia's, nauwkeurige lokalisatie van schade aan het ruggenmerg en de mate van deze schade. Deze studie is nodig als de vraag wordt gesteld van chirurgische (chirurgische) behandeling van ziekten van de cervicale wervelkolom.
Behandeling van cervicale osteochondrose
Drugsbehandeling
De standaardset van producten voor de behandeling van cervicale osteochondrose weerspiegelt het doel van de behandeling: verlicht het pijnsyndroom, het verwijderen van pijnlijke spierspasmen en ontsteking van de zenuwwortels, waardoor de mobiliteit van de wervelkolom vergroot. Om deze doelen te bereiken, voornamelijk het gebruik van pijnstillers, NSAID's -niet -steroïde ontstekingsremmende medicijnen, worden spierverslappers gebruikt. Er moet aan worden herinnerd dat zelfmedicatie van deze groepen gevaarlijk kan zijn, omdat er een mogelijkheid is om een foutieve interpretatie van symptomen te interpreteren, evenals onderschatting van de bijwerkingen van deze medicijnen. Lokale (Basel) medicijnen van de NSAID's in de vorm van gels worden veel gebruikt, en als pijn wordt gestopt, kunnen dezelfde medicijnen al in de vorm van zalven worden gebruikt.
Voor de behandeling van osteochondrose op een dieper, "basis" niveau worden systemische geneesmiddelen gebruikt. Deze stoffen herstellen de kraakbeenstructuren van de wervels, voorkomen hun verdere schade. Behandelingscursussen zijn lang, het effect blijft vele maanden aanhouden.
Cervicale osteochondrose heeft significante verschillen met de pathologie van andere wervelkolom. De pijn in de nek in dit geval mag niet worden uitgelokt door signalen van de lijdende wervelkolomzenuwen, maar door pijnlijke chronische spieroverbrenging - allemaal samen wordt spiersyndroom genoemd. Dit is een volledig "goedaardige" toestand, die goed wordt behandeld met dezelfde set medicijnen: niet -steroïde ontstekingsremmende medicijnen, spierverslappers, met behulp van intramusculaire "blokkade" met behulp van steroïden. Gewoonlijk onthult de arts een scherpe pijn bij het onderzoeken van de zo -gezamenlijke "trigger" punten langs de hele cervicale wervelkolom, evenals in de spieren van de bovenste schoudergordel. Vaker komt een dergelijke pathologie voor bij vrouwen, meestal jonger dan 40 jaar oud. Ondanks het uitgesproken pijnsyndroom, blijven de vasculaire nore-structuren intact, de bloedstroom van het hoofdgebied lijdt niet.
Handmatige therapie
Deze behandelingsmethode kan effectief zijn voor recent ontstaan (vaak als gevolg van een kleine blessure, subluxatie) pijn in de nek, niet vergezeld van duizeligheid, andere veranderingen van het zenuwstelsel en de bloedsomloop. Het is toegestaan om alleen hun toevlucht te nemen tot handmatige therapie na een grondig onderzoek, bovendien moet de arts die deze procedure uitvoert voldoende ervaring hebben op het gebied van traumatologie en orthopedie. Met "oude" vormen van de ziekte is het gebruik van handmatige therapie gevaarlijk!
Twee methoden van dit type interventie zijn bekend:
- manipulatie (scherpe korte invloeden van significante kracht gericht op het elimineren van subluxatie, goed bekende "botklikken");
- Mobilisatie (de methode is gebaseerd op een gladde nekstrek na het opwarmen en ontspannen van het spierkorset van de nek).
Een gecombineerde methode gebaseerd op een combinatie van twee hoofden wordt ook gebruikt. Het is belangrijk om te onthouden dat, naast deze contra-indicaties, handmatige therapie verboden is voor elke ziekte, vergezeld van een toename van de bloeddruk, voor elke pathologie van de schildklier en ENT of Ent-Organ.
Behandeling van cervicale osteochondrose thuis
Medische gymnastiek voor cervicale osteochondrose
De eerste en belangrijkste regel voor beginners om fysiotherapie -oefeningen uit te voeren, is niet om oefeningen uit te voeren en pijnlijke sensaties te overwinnen. Natuurlijk moet u niet beginnen in de "acute" periode waarin de pijn net is verschenen. Een andere belangrijke aanbeveling is om plotselinge bewegingen en circulaire bewegingen in het cervicale gebied te voorkomen.
Elke les moet beginnen met een kort lichte zelfmassage van de nekspieren.
Het volgende is een "verwarmende" warme -up:
- Handen worden neergelaten langs het lichaam, de schouders zijn gelijk, de achterkant is recht (je kunt de houding controleren door enigszins geperst met hakken, schouderbladen en billen tegen de muur). We lopen op de plaats van 1 minuten op de hele voet, 1 min - op sokken, 1 min - op de hielen.
- De startpositie is hetzelfde. We persen de borstels in vuisten, die de schouders verlagen, onze handen zijn rechtgetrokken. De bewegingen zijn traag, we maken 20 herhalingen, de laatste stijging is meer dan 5 seconden. We zorgen ervoor dat de nekspieren niet "geklemd" zijn.
- De startpositie is hetzelfde. We kantelen onze hoofden op hun beurt naar rechts en vervolgens aan de linkerkant. De bewegingen zijn glad, één helling op 8 accounts, op het extreme punt van de helling - houd 8 seconden vast.
- De startpositie is hetzelfde of zit op een harde stoel. Gladde kantelingen van het hoofd naar voren, op het extreme punt - houd 8 seconden vast
- De startpositie is hetzelfde of zit op een harde stoel. Langzaam de kop naar voren kantelen, tot de kin in de borst en draai het hoofd langzaam naar rechts (naar 4 accounts) en naar links (naar 4 accounts). Sta geen spierbelasting toe.
- De startpositie is hetzelfde of zit op een harde stoel. We verhogen uw schouders naar 4 accounts, dan brengen we ze ook in 4 tellingen. 10 herhalingen.
- De startpositie is hetzelfde of zit op een harde stoel. We verhogen onze schouders, maar nu voeren we cirkelvormige bewegingen voor de achterkant uit, 8 accounts. 10 herhalingen.
- We stemmen de achterkant uit, controleren de houding. Tot 4 accounts verminderen we de schouderbladen achter je rug, proberen ze te verbinden, op het eindpunt hangen we 8 seconden, dan keren we terug naar de startpositie.
Kussens
Zoals reeds vermeld, is de hypertoniciteit van de nekspieren de eerste en vaak de belangrijkste reden voor de ontwikkeling van cervicale osteochondrose. Een rationele selectie kussens en matrassen, waardoor een ontspannen en comfortabele positie tijdens de slaap niet minder is dan gymnastiek, fysiociety en drugs.
Let bij het kiezen van een matras op de samenstelling van de vulstof (producten zijn geschikt, ten minste de helft gemaakt van kokoschip, dat wil zeggen een voldoende mate van stijfheid). Softveermatrassen zorgen voor niet voldoende recht om de wervelkolom te strekken. De meest optimale slaap voor slaap is aan de zijkant, trek een of beide knieën op de maag. Het kussen moet zich zodanig bevinden dat de gehele ruimte tussen de schouder, het oor en de mattraten wordt gevuld, het pariëtale deel (kroon) van het hoofd bevindt zich op dezelfde horizontale lijn met de wervelkolom. Om te hoog en te laag te voorkomen, evenals zachte kussens. De ideale optie is een product van een ergonomische vorm, die in dit geval aan één kant met een kleine squeeze-leen is.
Algemene aanbevelingen
Let op de houding. Tijdens het lopen of in een staande positie is de positie een positie wanneer de borst naar voren steekt en de maag wordt getrokken.
Vermijd langdurig verblijf in een zittende positie. Een eenvoudige regel van preventie van cervicale osteochondrose is bekend: na elke 60 minuten werk is een periode van 10-15 minuten lopen of opwarmen vereist.
Een stoel voor werk moet een hoge hoofdsteun of rug hebben.
In een zittende positie moeten de benen op de vloer rusten en zou de nek niet gespannen moeten zijn. Gebruik voor dit doel speciale orthopedische apparaten: rollen onder de nek tijdens het rijden in een auto, een kussen onder de achterkant.
Vermijd gewichtheffen. Knielen indien nodig naar beneden, druk het zware object op het lichaam en stond vervolgens soepel met behulp van de sterkte van de spieren van de benen, maar niet de "stuwkracht" van de rug.
Leun niet met rechte benen. Gebruik stands, werkende oppervlakken om het object dichter bij uzelf te brengen en om uw gezicht niet naar het onderwerp te overtuigen. Probeer huiswerk te maken die op een stoel of gymnastische bal zit.
Als u een dweil, bezem of hark moet gebruiken, zeef dan niet uw armen, rug en nek, leun niet zijwaarts.
Vermijd zwemmen in de stijl van messing.